ขยายหลอดเลือดหัวใจตีบด้วยบอลลูนและการดามขดลวด
ขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด
การขยายหลอดเลือดด้วยการสวนหัวใจและบอลลูนหัวใจ (Balloon Angioplasty) เป็นวิธีการขยายหลอดเลือดหัวใจซึ่งได้รับความนิยม เพราะไม่ต้องผ่าตัดและมีความเสี่ยงต่ำ โดยแพทย์จะสอดสายสวนหัวใจ (Guiding Catheter) ซึ่งเป็นท่ออ่อนที่มีบอลลูนขนาดจิ๋วอยู่ตรงปลายเข้าไปทางหลอดเลือดที่ขาหรือแขน เมื่อถึงบริเวณที่หลอดเลือดตีบจึงต่อสายบอลลูนเข้ากับเครื่องมือที่อยู่ภายนอกร่างกาย เพื่อดันให้บอลลูนขยายออก เบียดคราบไขมันหินปูนที่เกาะอยู่ที่ผนังหลอดเลือดให้ยุบแบนลงและขยายหลอดเลือดให้กว้างออก เพื่อให้เลือดไหลไปเลี้ยงกล้ามเนื้อหัวใจได้ดีอีกครั้ง หลังจากนั้นจึงทำให้บอลลูนแฟบเหมือนเดิม แล้วดึงสายสวนหัวใจออกจากร่างกาย
ในกรณีที่แพทย์เห็นว่ารอยตีบยังขยายได้ไม่กว้างพอจะทำการใส่ขดลวดเล็ก ๆ (Stent) เข้าไปยึดติดกับผนังหลอดเลือด บางกรณีอาจมีการนำขดลวดที่เคลือบด้วยยามาใช้แทนขดลวดธรรมดา ซึ่งนอกจากจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการขยายหลอดเลือดแล้ว ยังลดความเสี่ยงและภาวะแทรกซ้อนที่จะเกิดขึ้น รวมทั้งลดปัญหาการกลับมาตีบซํ้าได้ด้วย แต่ขึ้นกับดุลยพินิจของแพทย์และผู้ป่วยเป็นสำคัญ
ข้อดีของการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด
- โอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนตํ่ากว่าการผ่าตัดบายพาส เพราะไม่ต้องทำการผ่าตัดและดมยาสลบ
- ผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาลได้เร็วขึ้น (1 – 2 วัน) กลับไปมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้เร็ว
- สามารถทำซ้ำได้หลายครั้ง ในกรณีที่หลอดเลือดตีบแคบลงอีกในอนาคต
ข้อจำกัดของการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนและขดลวด
- ลักษณะการตีบบางอย่างไม่เอื้อต่อการทำบอลลูน
- มีโอกาสกลับมาตีบซํ้าได้อีกตรงบริเวณเดิม เนื่องจากกระบวนการสมานแผลตามธรรมชาติของร่างกาย